[…] Δεν ξέρετε, είν' αλήθεια, αυτό το κελί, βαθιά μέσα στη γη, που το Μεσαίωνα το λέγαν απομόνωση. Εκεί, κατά κανόνα, σε ξεχνούσαν για όλη σου τη ζωή. Αυτό το κελί ξεχώριζε από τα άλλα για τις ευρηματικές του διαστάσεις. Δεν ήταν αρκετά ψηλό για...

[...]Έχετε παρατηρήσει πώς μόνο ο θάνατος αφυπνίζει τα αισθήματά μας. Πώς αγαπούμε τους φίλους που μόλις μας άφησαν ή όχι; Πόσο θαυμάζουμε τους κυρίους μας που πια δε μιλούν κι έχουν το στόμα γεμάτο χώμα! Ο σεβασμός τότε έρχεται εντελώς φυσικά, ο σεβ...

Τι ανάγκη να γράψω ή να δημιουργήσω, να αγαπήσω ή να υποφέρω; Αυτό που έχασα στη ζωή μου δεν είναι κατά βάθος το πιο σπουδαίο. Όλα καταντούν ανώφελα. Ούτε η απελπισία ούτε οι χαρές μού φαίνονται θεμελιωμένες απέναντι σε τούτο τον ουρανό και στη ...