Ίχνη γραφής

9-Γυναίκα με καπέλο, 50Χ35 εκ., ακρυλικό σε καμβά

27-Κατασκευή σε πλεξιγκλας ΙΙ, 24Χ24Χ10 εκ.

26-Κατασκευή σε πλεξιγκλας, 24Χ23Χ10 εκ.

25-Ενσυναίσθηση, 50Χ35 εκ. κάρβουνο σε χαρτί

24-Ύπαρξη, 50Χ35 εκ. κάρβουνο σε χαρτί

Alfred Jarry (1873-1907) - Το τραγούδι του αποκεφαλισμού

Alfred-Jarry

Το τραγούδι του αποκεφαλισμού

Για καιρό υπήρξα εργάτης επιπλοποιός
Στην οδό του Πεδίου του Άρεως της ενορίας των Αγίων Πάντων
Η γυναίκα μου ήταν μοδίστρα
Και δε μας είχε λείψει ποτέ τίποτε.
Όταν ερχόταν η Κυριακή ασυννέφιαστη
Βάζαμε τα ρούχα μας τα καλά
Και πηγαίναμε να δούμε τον αποκεφαλισμό
Στην οδό Εσοντέ να τα περάσουμε καλά.

Κοιτάχτε, κοιτάχτε τη μηχανή που γυρνά
Κοιτάχτε, κοιτάχτε την κεφαλή που πηδά
Κοιτάχτε, κοιτάχτε τους εισοδηματίες που τρέμουν

                   Χορός
Ούρρα, κερατόκωλε, ζήτω πατέρα Ιμπί!

Τα δυο πιτσιρίκια μας τ' αγαπημένα, πασαλειμμένα με γλειφιτζούρια,
Κουνώντας με χαρά χάρτινες κουκλίτσες
Ανέβαιναν μαζί μας ψηλά στο αμάξι
Και πηγαίναμε χαρωπά προς την Εσοντέ.
Τρέχουμε κοπαδιαστά προς το φράγμα
Δε μας νοιάζει για τα χτυπήματα, αρκεί να 'μαστε πρώτη γραμμή.
Εγώ ανέβαινα πάντοτε πάνω σ' ένα σωρό από πέτρες
Για να μη λερώνω τ' άρβυλά μου στο αίμα.

                   Επωδός

Σε λίγο εγώ κι η γυναίκα μου γινόμαστε κάτασπροι από μυαλά
Τα πιτσιρίκια τα τρώνε κι εμείς όλοι χοροπηδάμε από χαρά
Βλέποντας τον Δήμιο να κραδαίνει τον μπαλντά του
Και τις πληγές και τους αριθμούς τους μολυβένιους.
Ξάφνου, βλέπω στη γωνιά, στη μηχανή κοντά
Τη φάτσα μιανού βουδιστή που μόλις μισοθυμάμαι.
Α παλιόφιλε, λέω, τη γνωρίζω τη μούρη σου
Μ' έκλεψες, δεν είμ' εγώ εκείνος που θα σου κλάψει

                 Επωδός

Ξαφνικά νιώθω να με τραβά η γυναίκα μου απ' το μανίκι:
Χαζομπουφε, μου λέει, να, η στιγμή να σου δείξω:
Πέταξέ του στη μούρη ένα μεγάλο κομμάτι κοπριά
Να, ο Δήμιος μόλις έχει γυρίσει την πλάτη.
Ακούγοντας αυτό τον υπέροχο συλλογισμό
Βρίσκω όλο το θάρρος μου στη στιγμή:
Πετώ πάνω στον ένα πελώριο σκατό
Που πέφτει πάνω στη μύτη του Δήμιου.

                 Επωδός

Με πετούν αμέσως πάνω απ' το φράγμα
Το μαινόμενο πλήθος με σπρώχνει
Και κατατσακίζομαι με το κεφάλι μπροστά
Μες στη μεγάλη μαύρη τρύπα, απ' όπου δεν ξαναγυρίζεις ποτέ.
Να τι είναι να πας για περίπατο την Κυριακή
Στην οδό Εσοντέ, για να δεις ν' αποκεφαλίζουν
Να βαδίζουν Πενς-Πορκ ή Ντεμάνς-Κομάνς
Ξεκινάς ζωντανός και γυρνάς σκοτωμένος.

                Επωδός

Μετάφραση: Βαγγέλης Κάσσος 

Πηγή: ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΜΑΥΡΟΥ ΧΙΟΥΜΟΡ, ΑΝΤΡΕ ΜΠΡΕΤΟΝ I Εκδόσεις ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

Κώστας Καβανόζης - Από τον εαυτό μας κατ’ ανάγκη θ...
Σχόλια στο περιθώριο του ποιήματος «Δέηση στο χωρι...
 

ΣΧΟΛΙΑ

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Γίνετε ο πρώτος που θα υποβάλει ένα σχόλιο
Guest
Τετάρτη, 07 Ιουνίου 2023

Captcha Image

Υποστηρικτές

Για να λαμβάνετε ενημέρωσεις, για όλες τις δράσεις του Culture Book, εγγραφείτε στο newsletter μας

Please enable the javascript to submit this form


© 2015 - 2020 Γραφείον Ποιήσεως. All Rights Reserved